جزیره ای که تنها یک ویرانه از آن باقی مانده است!

شهر ساحلی سوآکین Suakin در شمال شرقی سودان، قرن ها در خط ساحلی شرقی آفریقا بندری مهم از منظر فرهنگی و تجاری محسوب می شد. این شهر بر یک جزیره ی مسطح و بیضی شکل و در ساحل غربی دریای سرخ قرار گرفته است. این جزیره داخل یک آبراه باریک واقع شده که 4 کیلومتر طول و در قسمت پایانی 2 کیلومتر عرض دارد. در این حوضه ی آبریز کم عمق، دو جزیره ی مرجانی نسبتا گرد واقع شده اند؛ یکی از این جزیره ها بدون سکنه است و چیزی جز قبرستان بر روی آن یافت نمی شود. جزیره ی دیگر که در جنوب واقع شده سوآکین نام دارد و از طریق یک گذرگاه دست ساز به خشکی های اطراف متصل است.

زمانی سوآکین بندر اصلی سودان به حساب می آمد ولی وقتی که اوایل قرن بیستم یک بندر جدید (بندر سودان) در قسمت شمالی ساخته شد، بندر سوآکین اهمیت خود را از دست داد. به مرور جمعیت این جزیره کم شد تا زمانیکه کاملا خالی از سکنه گشت.

با وجود آنکه در بسیاری از اسناد تاریخی و داستان های جهانگردی به سوآکین اشاره شده، اما از آنجا که این مکان هیچ گاه موضوع پژوهش های دقیق باستان شناسی نبوده، بخش های زیادی از تاریخ اولیه ی آن همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. باور می رود که سوآکین همان Limen Evamgelis باشد که Ptolemoy آن را آرمیده بر یک جزیره ی دایره ای شکل در انتهای یک آبراه طولانی توصیف کرده است. اولین ارجاع واقعی به سوآکین با نام خودش از ال همدانی Al-Hamdani در قرن دهم است که آن را در همان زمان نیز یک شهر باستانی معرفی می کند.

در آن زمان، سوآکین رقیب یک بندر دیگر به نام عیذاب Aydhab در دریای سرخ بود که به مصر نزدیک تر بوده و تحت سلطه ی مستقیم آن قرار داشت. مصری ها سعی کردند کنترل سوآکین را از قبیله ی بومی Beja در بیاورند و به همین دلیل هم همواره بین این دو جنگ و درگیری بود. رقابت بین این دو بندر در نهایت در نیمه ی قرن پانزدهم منجر به سقوط عیذاب شد. از آن زمان به بعد، سوآکین تبدیل به بندر اصلی در خط ساحلی دریای سرخ گشته و برتری خود را نیز تا افتتاح بندر سودان در سال 1992 حفظ نمود.

پس از روی کار آمدن بندر سودان، سقوط سریع سوآکین آغاز گشت. در طول یک دهه، بارانداز ناپدید شده و اسکله ها نابود شدند. در انتهای دهه ی 1930، جزیره ی سوآکین حیات خود را از دست داد و تنها تعداد کمی از ساکنان آن در بخش های اصلی این شهر باقی ماندند.

امروز این جزیره چیزی جز مجموعه ای از خرابه ها نبوده و ساختمان های ساخته شده از سنگ های مرجانی آن که زمانی بسیار زیبا بودند امروز در معرض نابودی قرار دارند. حتی از زیر خرابه های لرزان شهر می توانید تنوعی غنی از فرهنگ های مختلف را مشاهده کنید. جالب است بدانید که اخیرا بخش هایی از شهر احیا شده و در لبه ی شمالی جزیره نیز ساخت و سازهای جدیدی به چشم می خورند.